حدود 17_18 سال پیش احمد رزیقی به ایران آمده بود.
همراه خودش یه کیف بسیار کهنه ای داشت که هر جا میرفت با خودش میبرد.
یکی از دوستان ،از او پرسید:چرا کیفت اینقدر کهنه است ؟
ناگهان از چشمان احمد رزیقی اشک جاری شد و بلند شد تا برود .دوست ما گفت ببخشید قصد ناراحت کردنتونو نداشتم فقط خواستم بدونم چرا اینقدر کهنه است!!
گفت این کیف ماجرایی دارد.
چندین سال پیش شیخ عبدالباسط ،برای تلاوت قرآن به جاهای مختلفی دعوت میشدند و از اونجایی که من خانه ای نداشتم و تعداد فرزندان زیادی هم داشتم برای کمک به من هر جایی میرفت شرط تلاوتش این بود که من هم باید تلاوت کنم .یه سال از ایشون دعوت شد در مسجد ابوظبی برای ماه مبارک رمضان و طبق معمول شرط گذاشتن که بنده هم باشم برای ایشون تلاوت یک روز در میان در ماه رمضان(یعنی برای پانزده روز) مبلغ 100 هزار دلار مشخص کردند و برای من ،برای همان مقدار تلاوت 11هزار دلار تعیین کردند.
بعد از اتمام ماه رمضان درحالیکه در هواپیما در حال برگشت به سمت منزل بودیم شیخ عبدالباسط گفت:"شیخ احمد ! من از کیفت خیلی خوشم اومده اونو بمن میدی؟" من گفتم :شیخ! قابل شمارونداره. شیخ گفت :" من کیفتو با تمام محتویاتش میخوام و در ازاش میتونم کیف خودمو با تمام محتویاتش بتو بدم." گفتم : شیخ! اینجوری که شما ضرر میکنی .تو کیف من فقط یازده هزار دلاره و تو کیف شما صدهزاردلار.گفت:"یعنی میخوای دلِ منو بشکونی و بهم ندی؟!گفتم این چه حرفیه .گفت پس مخالفت نکن.کیفو باهم عوض کردیم و من بعد از بازگشت ،منزل خوبی برای خودم تهیه کردم و ندگیم خیلی بهتر شد.
این کیف همون کیفه که شیخ بمن داده.


استفاده از این مطلب کانال تنها با ذکر نام وبِ ما مجاز میباشد..