تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم

                   شب از هجوم خیال تو نمی برد خوابم

ای  پیر خرابات ، دل آبادم کن

.........

شادی به جز از دیدن او رنج بود

حضرت امام خمینی(ره)

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم

حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسمهای تو باور کردم

در این سرای بی کسی،کسی به در نمیزند

                                                                                  به دشت پرملال ما پرنده پر نمیزند

درد ما را نیست درمان الغیاث

                                                                                 هجر مارا نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند وقصد جان کنند

                                                                              الغیاث از جور خوبان الغیاث

به دریا زدن کار عشقه فقط کدوم موج تو میبره روحمو

                                                                              خرابم کن و قلبمو پس بگیر تو هر جا که خواستی بساز خونه مو                                

دوباره به من فرصتی نو بده که از پیله پروانه شم سوی تو

                                                                                نفس میکشم توی این لحظه ها هوا پر شده دیگه از بوی تو

من از بی تو بودن به شب مبتلام درونم به سمت تو پر میکشه

                                                                          نمیخوام که تو ساحل عاشق بشم بذار قلب من غرق دریا بشه